محبت به فرزند، بایدها و نبایدهای محبت به کودک
محبت واقعی به این معناست که بی قید و شرط مــهــر خود را به کودک هدیه دهیم. مادامی‌که تربیت فرزند همراه با زبان محبت نباشد، اثرگذاری واقعی صورت نمی‌گیرد.
یکی از نیازهای مهم کودکان پس از مسائل زیستی، احساس امنیت عاطفی‌ست؛ که به‌وسیله‌ی محبت کردن تامین می‌شود. محبت در سال‌های اولیه‌ی زندگی کودک، نقش مهمی در بهداشت روانی او دارد. محبت واقعی به این معناست که بی قید و شرط مــهــر خود را به او هدیه دهیم. کودک در سایه‌ی عشق، احساس ارزشمندی و مفید بودن می‌کند و مسائل خود را راحت‌تر با ما در میان می‌گذارد. تربیت‌پذیری کودک نیز زمانی تحقق می‌یابد که ارتباط بین والدین یا سرپرست با کودک محبت‌آمیز باشد. مادامی‌که تربیت کودک همراه با زبان محبت نباشد، اثرگذاری واقعی صورت نمی‌گیرد. همچنین عشق ورزیدن به کودک در جلوگیری از انحرافات اخلاقی او در آینده موثر است.
راه‌های ابراز محبت به کودک
در آغوش گرفتن:
هنگامی‌که کودک را درآغوش می‌گیریم، به او احساس امنیت و آرامش می‌دهیم. درآغوش گرفتن کودک به او احساس دوست‌داشتنی بودن می‌دهد. مهم‌ترین فایده‌ی این رفتار، ایجاد پیوند عمیق میان والد یا سرپرست با کودک است.
رسیدگی کردن:
رسیدگی به ظاهر کودک، توجه به علاقه‌هایش و تلاش برای فراهم کردن آسایش او، می‌تواند از جلوه‌های زیبای محبت باشد.
ابراز کلامی محبت:
وقتی به کودک می‌گوییم که خیلی دوستش داریم و محبت‌مان را ابراز می‌کنیم، گام مهمی در ایجاد آرامش روانی او برداشته‌ایم. رفتار ما به‌تنهایی نشان‌دهنده‌ی محبت به کودک‌مان نیست و لازم است گاهی‌اوقات با کلمات محبت‌آمیز او را سیراب کنیم تا در آینده محبت را از دیگران طلب نکند. محبت کلامی تاثیر زیادی در افزایش اعتماد به نفس کودک دارد.
بوسیدن:
کودکان – به‌ویژه خردسالان – محبت دیگران را به‌وسیله‌ی بوسیدن درک می‌کنند. البته باید توجه داشت چه زمانی کودک تمایل به بوسیده شدن دارد؛ تا از این رفتار احساس خوبی پیدا کند.
بازی کردن:
زمانی‌که با کودک بازی می‌کنیم، احساس می‌کند به او محبت می‌کنیم. بازی کردن باعث صمیمیت و تقویت رابطه‌ی عاطفی ما با کودک می‌شود.
هدیه دادن:
هدیه دادن به کودک، هم نشان‌دهنده‌ی عشق ماست و هم باعث تقویت رفتار مناسب او می‌شود. همیشه لازم نیست هدیه‌ی گران‌قیمت بخریم؛ چون در این صورت کودک دیگر با چیزهای کوچک احساس خوشحالی نمی‌کند.
همچنین ما می‌توانیم یک کتاب قصه یا یک اسباب‌بازی را با سلیقه‌ی کودک برای تولد دوستش تهیه کنیم و از او بخواهیم آن را هدیه بدهد. با این کار کودک مــهــر ورزیدن به دیگران را یاد می‌گیرد.
اثرات زیاده‌روی در محبت به فرزند
بعضی از اوقات ما به‌دلیل محبت بیش از اندازه، بدرفتاری‌های کودک‌مان را نادیده می‌گیریم تا باعث ناراحتی او نشویم. محبت به کودک به معنای این نیست که او بتواند هرطور که می‌خواهد رفتار کند. کودکی که به اسم محبت، همیشه در مرکز توجه بیش از اندازه بوده و به همه‌ی خواسته‌هایش رسیده، از دیگران هم همین انتظار را دارد. چنین کودکی به فردی پرتوقع و زودرنج تبدیل می‌شود که تحمل کوچک‌ترین مخالفت و ناکامی را ندارد.
وقتی ما از روی مــهــربانی تمام کارهای شخصی کودک را انجام می‌دهیم، او مسئولیت‌پذیری را یاد نمی‌گیرد.
بنابراین ما می‌توانیم درعین داشتن محبت، با مشخص کردن چارچوب رفتاری درست برای کودک، او را از تربیت مناسب بهره‌مند کنیم.
بایدها و نبایدهای محبت به کودک بی‌سرپرست
روش برخورد ما با کودکان بی‌سرپرست بسیار اهمیت دارد؛ چون آن‌ها به‌نسبت کودکان دیگر آسیب‌پذیرتر هستند و برخورد اشتباه صدمه‌ی بیشتری به آن‌ها وارد می‌کند. درست است که باید نسبت به این کودکان محبت داشته باشیم؛ ولی نباید محبت را با حس ترحم اشتباه بگیریم.
گاه با توجه و ابراز علاقه‌ی بیش از اندازه، باعث می‌شویم آن‌ها خلاء عاطفی والدین‌شان را بیشتر احساس کنند.
در بعضی از کودکان بی‌سرپرست، اعتماد به نفسی که به‌واسطه‌ی رابطه‌ی عاطفی با والدین شکل می‌گیرد، ایجاد نمی‌شود. از این رو سرپرستان و خیرین می‌توانند با وقت گذاشتن، نوازش و حمایت عاطفی کودکان، بخشی از کمبود محبت‌شان را جبران کنند. به‌طورمثال وقتی مددکار با محبت و توجه کامل به حرف‌های کودک گوش می‌دهد، باعث می‌شود کودک اطمینان پیدا کند فضای امنی برای شنیده شدن دارد.
موسسه‌ی نیکوکاری مــهــرطه در راستای حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست، محیطی سرشار از عشق و محبت را فراهم کرده است و سعی دارد تا حد امکان حس آرامش برگرفته از محبت خالصانه را مانند یک خانواده‌ی حقیقی به دختران خود هدیه کند.